ไข้หวัดใหญ่ (Influenza): เมื่อไวรัสคุกคามระบบทางเดินหายใจ สัญญาณเตือน ภาวะแทรกซ้อน และแนวทางการดูแลจัดการ เพื่อป้องกันไข้หวัดใหญ่และดูแลสุขภาพปอด

ทำความเข้าใจไข้หวัดใหญ่! เรียนรู้สาเหตุหลัก (ไวรัส Influenza), สัญญาณเตือน (ไข้สูง, ปวดเมื่อยตัวมาก, หนาวสั่น), แนวทางการวินิจฉัย (Swab test), ความสำคัญของวัคซีนไข้หวัดใหญ่, แนวทางการดูแลรักษา (ยาต้านไวรัส), ภาวะแทรกซ้อนรุนแรง, บทบาทอาหารเสริม, และวิธีป้องกันไข้หวัดใหญ่เพื่อสุขภาพที่ดี

ไข้หวัดใหญ่ (Influenza) คืออะไร?

ไข้หวัดใหญ่ (Influenza) คือโรคติดเชื้อเฉียบพลันของระบบทางเดินหายใจ ซึ่งเกิดจากเชื้อไวรัส อินฟลูเอนซา (Influenza Virus) ซึ่งมีหลายสายพันธุ์หลักๆ เช่น ไวรัสไข้หวัดใหญ่ชนิด A, B, C และ D โดยชนิด A และ B เป็นสาเหตุหลักของการระบาดในคน ไวรัสไข้หวัดใหญ่สามารถแพร่กระจายจากคนสู่คนได้ง่าย ผ่านละอองฝอยขนาดเล็กจากการไอ, จาม, หรือพูดคุยของผู้ป่วย และสามารถติดต่อได้จากการสัมผัสสารคัดหลั่งที่มีเชื้อไวรัสแล้วนำมือไปสัมผัสตา, จมูก, หรือปาก

ไข้หวัดใหญ่มีความแตกต่างจากไข้หวัดธรรมดา (Common Cold) ตรงที่มักมีอาการที่รุนแรงกว่า และอาจนำไปสู่ภาวะแทรกซ้อนที่รุนแรงถึงชีวิตได้ โดยเฉพาะในกลุ่มเสี่ยง เช่น เด็กเล็ก, ผู้สูงอายุ, สตรีมีครรภ์, และผู้ที่มีโรคประจำตัวเรื้อรัง (เช่น โรคปอด, โรคหัวใจ, โรคเบาหวาน) การป้องกันไข้หวัดใหญ่ด้วยวัคซีนจึงมีความสำคัญอย่างยิ่ง

1. สัญญาณเตือนของไข้หวัดใหญ่: เมื่ออาการรุนแรงกว่าไข้หวัดธรรมดา

อาการของไข้หวัดใหญ่มักเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วและเฉียบพลัน ภายใน 1-4 วันหลังจากการติดเชื้อ และมักจะรุนแรงกว่าไข้หวัดธรรมดา อาการที่พบบ่อยและควรสังเกต ได้แก่:

• ไข้สูงเฉียบพลัน (Sudden High Fever): มักมีไข้สูงกว่า 38 องศาเซลเซียส และอาจมีอาการหนาวสั่น หรือหนาวสั่นมาก (Chills and Rigors) ร่วมด้วย
• ปวดศีรษะอย่างรุนแรง (Severe Headache):
• ปวดเมื่อยกล้ามเนื้อและตามตัวอย่างรุนแรง (Severe Muscle and Body Aches): รู้สึกปวดเมื่อยตัวไปหมด ไม่มีแรง
• อ่อนเพลีย หมดแรง (Fatigue, Weakness): มากกว่าไข้หวัดธรรมดา และเป็นระยะเวลานานกว่า
• เจ็บคอ (Sore Throat):
• ไอแห้งๆ (Dry Cough):
• น้ำมูกไหล คัดจมูก (Runny Nose, Nasal Congestion): อาการทางจมูกมักไม่เด่นเท่าไข้หวัดธรรมดา
• เบื่ออาหาร (Loss of Appetite):
• คลื่นไส้ อาเจียน ท้องเสีย (Nausea, Vomiting, Diarrhea): อาจพบได้ โดยเฉพาะในเด็กเล็ก
  
  

สัญญาณอันตรายที่ควรรีบไปพบแพทย์ทันที (โดยเฉพาะในกลุ่มเสี่ยง):

• หายใจลำบาก หอบเหนื่อย เจ็บหน้าอก
• อาการแย่ลงอย่างรวดเร็ว
• มีไข้สูงมากและไข้ไม่ลดลง
• ริมฝีปาก หรือผิวหนังเขียวคล้ำ
• อ่อนเพลียมาก ไม่รู้สึกตัว สับสน
• ปวดศีรษะรุนแรงมาก
• อาเจียนอย่างต่อเนื่อง

2. สาเหตุและปัจจัยเสี่ยงของไข้หวัดใหญ่: ใครคือกลุ่มเสี่ยง?

สาเหตุหลักของไข้หวัดใหญ่คือการติดเชื้อไวรัส อินฟลูเอนซา (Influenza Virus) ซึ่งมีการเปลี่ยนแปลงสายพันธุ์อยู่ตลอดเวลา ทำให้สามารถเกิดการติดเชื้อซ้ำได้ ปัจจัยเสี่ยงที่เพิ่มโอกาสในการติดเชื้อรุนแรง และเกิดภาวะแทรกซ้อน ได้แก่:

• ช่วงเวลาของการระบาด (Seasonal Occurrence):
  • ในประเทศไทยมักมีการระบาดในช่วงฤดูฝน (มิ.ย.-ต.ค.) และฤดูหนาว (ม.ค.-มี.ค.)
• การสัมผัสกับผู้ป่วยไข้หวัดใหญ่ (Exposure to Infected Individuals):
  • ไวรัสแพร่กระจายผ่านละอองฝอยขนาดเล็กจากการไอ จาม พูดคุย หรือการสัมผัสสารคัดหลั่ง
• อายุ (Age):
  • เด็กเล็ก (อายุน้อยกว่า 5 ปี): โดยเฉพาะเด็กทารกและเด็กเล็กมาก มีความเสี่ยงสูงที่จะมีอาการรุนแรงและเกิดภาวะแทรกซ้อน
  • ผู้สูงอายุ (อายุ 65 ปีขึ้นไป): มีระบบภูมิคุ้มกันที่อ่อนแอลง
• ผู้ที่มีโรคประจำตัวเรื้อรัง (Chronic Medical Conditions):
  • โรคปอดเรื้อรัง (เช่น หอบหืด, COPD), โรคหัวใจและหลอดเลือด, โรคเบาหวาน, โรคไตเรื้อรัง, โรคตับเรื้อรัง, โรคอ้วนรุนแรง
• สตรีมีครรภ์:
  • โดยเฉพาะอย่างยิ่งในไตรมาสที่ 2 และ 3 ของการตั้งครรภ์
• ผู้ที่มีภาวะภูมิคุ้มกันบกพร่อง (Weakened Immune System):
  • ผู้ป่วยมะเร็ง, ผู้ติดเชื้อ HIV, ผู้ที่รับประทานยากดภูมิคุ้มกัน (เช่น สเตียรอยด์)
• การสูบบุหรี่ (Smoking):
  • ทำลายเยื่อบุทางเดินหายใจ และลดการทำงานของภูมิคุ้มกันในปอด

3. การวินิจฉัยไข้หวัดใหญ่: รู้ทันเชื้อไวรัส

การวินิจฉัยไข้หวัดใหญ่ที่แม่นยำมีความสำคัญต่อการพิจารณาการรักษาด้วยยาต้านไวรัส โดยเฉพาะในกลุ่มเสี่ยง การวินิจฉัยมักอาศัยการตรวจหาเชื้อไวรัส:

• 3.1 การซักประวัติและตรวจร่างกาย (History and Physical Examination):
  • แพทย์จะสอบถามอาการ (ลักษณะ, ความรุนแรง), ระยะเวลา, ประวัติการสัมผัสโรค, ประวัติการได้รับวัคซีนไข้หวัดใหญ่, และประวัติโรคประจำตัว
  • ตรวจร่างกายเพื่อประเมินอาการทางระบบทางเดินหายใจและสัญญาณชีพ
    
    
• 3.2 การตรวจหาเชื้อไวรัส (Viral Testing):
  • การเก็บตัวอย่างจากโพรงจมูก หรือลำคอ (Nasal/Throat Swab):
    • Rapid Influenza Diagnostic Tests (RIDTs): เป็นการตรวจที่ให้ผลรวดเร็ว (ภายใน 15-30 นาที) แต่ความไวในการตรวจพบเชื้ออาจไม่สูงเท่าที่ควร
    • Real-time Reverse Transcription Polymerase Chain Reaction (RT-PCR):
      • เป็นวิธีการตรวจมาตรฐานที่แม่นยำที่สุด (Gold Standard) ในการยืนยันการติดเชื้อไวรัสไข้หวัดใหญ่ สามารถระบุสายพันธุ์ของไวรัสได้ (เช่น A/H1N1, A/H3N2, B) แต่ใช้เวลาในการตรวจนานกว่า (หลายชั่วโมงถึง 1 วัน)
  • ควรเก็บตัวอย่างส่งตรวจภายใน 48 ชั่วโมงแรกที่มีอาการ เพื่อให้ได้ผลที่แม่นยำที่สุด
    
    
• 3.3 การตรวจภาพถ่ายทางรังสี (Imaging Tests) (หากสงสัยภาวะแทรกซ้อน):
  • เอกซเรย์ปอด (Chest X-ray): หากสงสัยภาวะปอดอักเสบ (Pneumonia) แทรกซ้อน

4. เภสัชจุลศาลและนวัตกรรมการแพทย์: แนวทางการดูแลรักษาไข้หวัดใหญ่

การรักษาไข้หวัดใหญ่มีเป้าหมายเพื่อลดความรุนแรงของอาการ, ลดระยะเวลาของการป่วย, และป้องกันภาวะแทรกซ้อนที่รุนแรง โดยเฉพาะในกลุ่มเสี่ยง

• 4.1 ยาที่ใช้รักษาไข้หวัดใหญ่ (Influenza Medications):
  • ยาต้านไวรัสไข้หวัดใหญ่ (Antiviral Drugs for Influenza):
    • เป็นยาที่ใช้สำหรับรักษาไข้หวัดใหญ่โดยเฉพาะ ออกฤทธิ์ยับยั้งการเพิ่มจำนวนของไวรัส
    • ควรเริ่มยาให้เร็วที่สุด (ภายใน 48 ชั่วโมงแรก) หลังจากเริ่มมีอาการ เพื่อให้ยาออกฤทธิ์ได้เต็มที่และลดความรุนแรงของโรค
    • ตัวอย่างยาที่พบบ่อยในไทย:
      • Oseltamivir (เช่น Tamiflu): เป็นยาชนิดรับประทาน
      • Zanamivir (Relenza): เป็นยาชนิดสูดพ่น (Inhaler)
      • Favipiravir (เช่น Avigan): ใช้ในบางกรณี หรือในสถานการณ์ที่มีการระบาด
    • ข้อควรพิจารณา: ยาต้านไวรัสจะพิจารณาให้ในผู้ป่วยไข้หวัดใหญ่ที่มีอาการรุนแรง, มีอาการแย่ลง, หรืออยู่ในกลุ่มเสี่ยงสูงที่จะเกิดภาวะแทรกซ้อน
  • ยารักษาตามอาการ (Symptomatic Treatment):
    • ยาลดไข้และแก้ปวด (Antipyretics/Analgesics): เช่น Paracetamol, NSAIDs (Ibuprofen)
    • ยาแก้คัดจมูก, ยาลดน้ำมูก, ยาแก้ไอ (เช่นเดียวกับไข้หวัดธรรมดา)
      
      

ข้อควรระวังสำคัญ: ข้อมูลยาที่กล่าวมาข้างต้นเป็นเพียงตัวอย่างและเพื่อการศึกษาเท่านั้น การใช้ยาต้านไวรัสไข้หวัดใหญ่ต้องอยู่ภายใต้คำแนะนำและการดูแลของแพทย์อย่างเคร่งครัด ห้ามซื้อยาหรือปรับขนาดยาเองเด็ดขาด เพราะอาจเกิดอันตรายร้ายแรงหรือผลข้างเคียงจากการใช้ยาได้

4.2 นวัตกรรมและเทคโนโลยีทางการแพทย์ในการดูแลไข้หวัดใหญ่

• การพัฒนาวัคซีนไข้หวัดใหญ่ (Influenza Vaccine Development):
  • วัคซีนไข้หวัดใหญ่มีการพัฒนาและปรับปรุงสายพันธุ์ทุกปี เพื่อให้ครอบคลุมสายพันธุ์ของไวรัสที่คาดว่าจะมีการระบาดในแต่ละฤดูกาล
  • มีทั้งวัคซีนชนิดเชื้อตาย (Inactivated Vaccine) และวัคซีนเชื้อเป็นอ่อนฤทธิ์ (Live Attenuated Vaccine – สำหรับพ่นจมูก)
  • นวัตกรรม: การพัฒนาวัคซีนที่ใช้เทคโนโลยี mRNA หรือวัคซีนชนิด Universal Influenza Vaccine ที่สามารถป้องกันได้หลายสายพันธุ์
    
    
• การวินิจฉัยที่รวดเร็วและแม่นยำ:
  • การพัฒนาชุดตรวจ Rapid Diagnostic Tests และเทคนิค RT-PCR ที่รวดเร็วขึ้น เพื่อให้สามารถวินิจฉัยและเริ่มการรักษาได้ทันท่วงที
    
    
• ยาต้านไวรัสรุ่นใหม่:
  • การวิจัยและพัฒนายาต้านไวรัสไข้หวัดใหญ่รุ่นใหม่ๆ ที่มีกลไกการออกฤทธิ์ที่แตกต่างกัน และมีประสิทธิภาพมากขึ้น เช่น Baloxavir marboxil (Xofluza)

5. อาหารเสริมที่ช่วยบำรุง ดูแล หรืออาจมีบทบาทในผู้ป่วยไข้หวัดใหญ่

การใช้อาหารเสริมในผู้ป่วยไข้หวัดใหญ่ควรทำด้วยความระมัดระวังและ ต้องปรึกษาแพทย์ผู้รักษา หรือเภสัชกรก่อนเสมอ เนื่องจากอาหารเสริมบางชนิดอาจมีปฏิกิริยากับยาต้านไวรัส หรือยาอื่นๆ ที่ใช้ อาหารเสริมไม่สามารถใช้รักษาไข้หวัดใหญ่ได้ และไม่ควรนำมาใช้ทดแทนการรักษาทางการแพทย์ที่ได้รับการพิสูจน์แล้ว

อย่างไรก็ตาม อาหารเสริมบางชนิดอาจมีบทบาทในการช่วยบำรุงร่างกาย, เสริมสร้างภูมิคุ้มกัน, หรือลดระยะเวลาและความรุนแรงของอาการภายใต้การควบคุมดูแลของแพทย์:

• วิตามินซี (Vitamin C):
  • เป็นสารต้านอนุมูลอิสระและมีบทบาทสำคัญต่อระบบภูมิคุ้มกัน การรับประทานวิตามินซีอาจช่วยลดระยะเวลาและความรุนแรงของอาการไข้หวัดใหญ่ได้เล็กน้อย
• สังกะสี (Zinc):
  • มีบทบาทสำคัญต่อระบบภูมิคุ้มกัน การรับประทานสังกะสีเสริม (เช่น ในรูปแบบอม) อาจช่วยลดระยะเวลาและความรุนแรงของอาการไข้หวัดใหญ่ได้ หากรับประทานภายใน 24 ชั่วโมงแรกที่มีอาการ
• วิตามินดี (Vitamin D):
  • มีบทบาทสำคัญในการควบคุมระบบภูมิคุ้มกัน การขาดวิตามินดีอาจสัมพันธ์กับความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของการติดเชื้อทางเดินหายใจ
• สารสกัดจากเอลเดอร์เบอร์รี่ (Elderberry Extract):
  • เป็นพืชสมุนไพรที่เชื่อว่ามีคุณสมบัติต้านไวรัสและต้านการอักเสบ อาจช่วยลดระยะเวลาและความรุนแรงของอาการไข้หวัดใหญ่
• โพรไบโอติกส์ (Probiotics):
  • อาจช่วยเสริมสร้างสมดุลของจุลินทรีย์ในลำไส้ ซึ่งมีผลต่อระบบภูมิคุ้มกันโดยรวม และอาจช่วยลดความเสี่ยงของการติดเชื้อทางเดินหายใจ
• ขมิ้นชัน (Curcumin):
  • มีคุณสมบัติต้านการอักเสบและต้านไวรัส อาจช่วยบรรเทาอาการบางอย่าง
    
    

ข้อควรระวังสำคัญ: อาหารเสริมทั้งหมดข้างต้นไม่ใช่ยาและไม่สามารถใช้รักษาไข้หวัดใหญ่ได้ การรับประทานอาหารเสริมใดๆ ต้องปรึกษาแพทย์ผู้รักษา หรือเภสัชกรก่อนเสมอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากคุณมีโรคประจำตัว, กำลังรับประทานยาอื่นๆ อยู่, หรือมีอาการไข้หวัดใหญ่รุนแรง การพึ่งพาอาหารเสริมเพียงอย่างเดียวโดยไม่ได้รับการรักษาทางการแพทย์ที่เหมาะสม อาจทำให้เกิดภาวะแทรกซ้อนที่รุนแรงและเป็นอันตรายถึงชีวิต

6. การดูแลตัวเองและแนวทางการป้องกัน: กุญแจสำคัญสู่การต่อสู้กับไข้หวัดใหญ่

การป้องกันไข้หวัดใหญ่ และการดูแลตัวเองเมื่อเป็นไข้หวัดใหญ่ มีหลักการสำคัญดังนี้:

• 6.1 การป้องกันไข้หวัดใหญ่:
  • การฉีดวัคซีนไข้หวัดใหญ่ประจำปี (Annual Influenza Vaccination):
    • เป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพที่สุดในการป้องกันไข้หวัดใหญ่ โดยเฉพาะในกลุ่มเสี่ยง วัคซีนจะช่วยลดความเสี่ยงในการติดเชื้อ ลดความรุนแรงของอาการ และลดโอกาสเกิดภาวะแทรกซ้อนรุนแรง
    • ควรฉีดวัคซีนทุกปี เนื่องจากสายพันธุ์ของไวรัสมีการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา
  • ล้างมือบ่อยๆ (Frequent Handwashing): ด้วยสบู่และน้ำ หรือใช้เจลแอลกอฮอล์ โดยเฉพาะหลังไอ, จาม, หรือสัมผัสพื้นผิวที่อาจมีเชื้อโรค
  • หลีกเลี่ยงการสัมผัสใบหน้า (Avoid Touching Face): โดยเฉพาะตา, จมูก, ปาก ด้วยมือที่ไม่สะอาด
  • หลีกเลี่ยงการใกล้ชิดกับผู้ป่วยไข้หวัดใหญ่ (Avoid Close Contact with Sick People):
  • สวมหน้ากากอนามัย (Wear a Mask): เมื่ออยู่ในที่ชุมชน หรือเมื่อมีอาการป่วย เพื่อป้องกันการแพร่เชื้อ
  • ไอหรือจามอย่างถูกสุขลักษณะ (Cover Coughs and Sneezes): ใช้ทิชชู หรือข้อศอกด้านในปิดปากและจมูก
  • ทำความสะอาดและฆ่าเชื้อพื้นผิว (Clean and Disinfect Surfaces): โดยเฉพาะพื้นผิวที่สัมผัสบ่อยๆ
  • ดูแลสุขภาพทั่วไปให้แข็งแรง (Maintain Overall Health): รับประทานอาหารที่มีประโยชน์, ออกกำลังกายสม่ำเสมอ, พักผ่อนให้เพียงพอ, จัดการความเครียด เพื่อเสริมสร้างภูมิคุ้มกัน
    
    
• 6.2 การดูแลตัวเองเมื่อเป็นไข้หวัดใหญ่:
  • พักผ่อนให้เพียงพอ (Get Plenty of Rest):
  • ดื่มน้ำมากๆ (Stay Hydrated): เช่น น้ำเปล่า, น้ำอุ่น, น้ำผลไม้, ซุป เพื่อป้องกันภาวะขาดน้ำ และช่วยให้เสมหะไม่ข้นเหนียว
  • รับประทานยาตามที่แพทย์สั่ง: ทั้งยาต้านไวรัส (หากได้รับ) และยาบรรเทาอาการ
  • ไม่ควรซื้อยาปฏิชีวนะมารับประทานเอง: เพราะไข้หวัดใหญ่เกิดจากไวรัส ยาปฏิชีวนะใช้ไม่ได้ผล
  • แยกตัวจากผู้อื่น (Self-Isolation): เพื่อป้องกันการแพร่เชื้อ โดยเฉพาะในช่วง 5-7 วันแรกที่มีอาการ

7. การดูแลรักษาและใช้ชีวิตอยู่กับไข้หวัดใหญ่: ฟื้นตัวอย่างรวดเร็วและป้องกันภาวะแทรกซ้อน

ไข้หวัดใหญ่เป็นโรคที่สามารถหายได้เองในผู้ที่มีสุขภาพแข็งแรง แต่การดูแลตัวเองอย่างเหมาะสมจะช่วยให้ฟื้นตัวได้เร็วขึ้น และลดความเสี่ยงของภาวะแทรกซ้อน:

• สังเกตอาการผิดปกติอย่างใกล้ชิด: หากอาการไม่ดีขึ้น, อาการแย่ลง, หรือมีอาการใหม่ๆ เช่น หายใจลำบาก, เจ็บหน้าอก, ไข้สูงไม่ลด, อ่อนเพลียมาก ควรรีบไปพบแพทย์ทันที
• ปรึกษาแพทย์หรือเภสัชกร: หากมีข้อสงสัยเกี่ยวกับการใช้ยา หรือการดูแลตัวเอง
• ป้องกันภาวะแทรกซ้อน: เช่น ปอดอักเสบ โดยเฉพาะในกลุ่มเสี่ยง ควรได้รับการดูแลอย่างใกล้ชิดจากแพทย์
  
  

สรุป: ไข้หวัดใหญ่ ป้องกันได้ด้วยวัคซีน ดูแลได้ด้วยการรักษาที่เหมาะสม เพื่อสุขภาพที่ดีของปอดและร่างกายไข้หวัดใหญ่เป็นโรคติดเชื้อไวรัสที่รุนแรงกว่าไข้หวัดธรรมดา และอาจนำไปสู่ภาวะแทรกซ้อนที่เป็นอันตรายถึงชีวิตได้ การทำความเข้าใจเกี่ยวกับ สาเหตุ (ไวรัสอินฟลูเอนซา), สัญญาณเตือน (ไข้สูงเฉียบพลัน, ปวดเมื่อยตัวมาก, อ่อนเพลียรุนแรง), การวินิจฉัยด้วยการตรวจหาเชื้อไวรัส (Swab test, RT-PCR), และ แนวทางการรักษา (ยาต้านไวรัส) เป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่ง การ ป้องกันไข้หวัดใหญ่ด้วยการฉีดวัคซีนประจำปี และ การปฏิบัติตามสุขอนามัยที่ดี (ล้างมือ, สวมหน้ากากอนามัย) คือกุญแจสำคัญในการลดความเสี่ยงและป้องกันการแพร่กระจายของโรค การได้รับข้อมูลเกี่ยวกับ อาหารเสริมที่มีบทบาทอย่างเหมาะสมภายใต้คำแนะนำของแพทย์/เภสัชกร จะช่วยให้ผู้ป่วยไข้หวัดใหญ่สามารถบรรเทาอาการและฟื้นตัวจากไข้หวัดใหญ่ได้อย่างรวดเร็วและปลอดภัย

ข้อมูลอ้างอิงและข้อควรระวังสำคัญ:

• ข้อควรระวังสำคัญ: ข้อมูลยา อาหารเสริม และนวัตกรรมการแพทย์ที่กล่าวมาข้างต้นมีวัตถุประสงค์เพื่อการศึกษาและให้ข้อมูลเท่านั้น การวินิจฉัยโรค การเลือกวิธีการรักษา การใช้ยา หรือการปรับเปลี่ยนขนาดยาใดๆ ต้องอยู่ภายใต้การดูแลและคำแนะนำของแพทย์ หรือเภสัชกรอย่างเคร่งครัด ห้ามวินิจฉัยโรคด้วยตนเอง หรือซื้อยา อาหารเสริม และเลือกการรักษาโดยไม่ปรึกษาแพทย์เด็ดขาด เพราะอาจเกิดผลข้างเคียงร้ายแรงจากการใช้ยา หรือภาวะแทรกซ้อนที่รุนแรงถึงชีวิตได้ แพทย์จะพิจารณาความเหมาะสมสำหรับผู้ป่วยแต่ละราย โดยคำนึงถึงอาการ, ประวัติสุขภาพ, โรคประจำตัว, และปัจจัยอื่นๆ

แหล่งอ้างอิง:

• [1] กรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณสุข. (2565). โรคไข้หวัดและไข้หวัดใหญ่. [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: (โปรดระบุลิงก์เว็บไซต์ของกรมฯ ที่เกี่ยวข้อง)
• [2] โรงพยาบาลชั้นนำในประเทศไทย (เช่น โรงพยาฬจุฬาลงกรณ์, โรงพยาบาลศิริราช, โรงพยาบาลรามาธิบดี). บทความให้ความรู้เกี่ยวกับไข้หวัดใหญ่. (ยกตัวอย่างบทความจากโรงพยาบาลที่น่าเชื่อถือ)
• [3] สำนักงานคณะกรรมการอาหารและยา (อย.). ข้อมูลยาที่ได้รับอนุมัติในประเทศไทย. [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: (โปรดระบุลิงก์ที่เกี่ยวข้องหากต้องการ เช่น ฐานข้อมูลยา)

เรียบเรียงข้อมูลโดย ( Compiled by): www.chulalakpharmacy.com