หูดข้าวสุก (Molluscum Contagiosum) เป็นโรคติดต่อทางผิวหนังชนิดหนึ่ง ที่เกิดจากการติดเชื้อไวรัสมอลลัสคุม คอนทาจิโอซุม (Molluscum Contagiosum Virus) ทำให้เกิดตุ่มเนื้อและมีรอยนูนขนาดเล็กบนผิวหนังชั้นนอกทั่วร่างกาย ยกเว้นฝ่ามือและฝ่าเท้า สามารถติดต่อได้ผ่านทางการสัมผัส การใช้สิ่งของร่วมกับผู้ที่มีเชื้อไวรัสของหูดข้าวสุกอยู่แล้ว หรือการมีเพศสัมพันธ์ ส่วนมากมักเกิดขึ้นกับผู้ที่มีภูมิต้านทานต่ำ มักติดต่อในสถานที่ที่ค่อนข้างชื้น อย่างเช่น ในสถานที่ออกกำลังกาย สระว่ายน้ำ เป็นต้น ยิ่งในสภาพอากาศที่ร้อนชื้นเชื้อไวรัสชนิดนี้จะยิ่งเติบโตได้ดี จึงมีโอกาสจะเกิดอาการแทรกซ้อนได้
โคลชิซิน (Colchicine) คือ ยาที่ใช้ลดอาการอักเสบของข้อจากโรคเกาต์ ทั้งแบบเฉียบพลันและใช้ในระยะยาวเพื่อป้องกันอาการดังกล่าว แต่ยานี้ไม่มีฤทธิ์ในการระงับปวด เมื่อเริ่มมีอาการหากใช้ยาเร็วเท่าไหร่ก็จะยิ่งออกฤทธิ์ได้ดีเท่านั้น นอกจากนี้ยา Colchicine ยังสามารถใช้รักษาโรคหายากอย่างโรค Familial Mediterranean Fever (FMF) และปัจจุบันได้มีการนำมารักษาโรคแพ้ภูมิตัวเอง (Autoimmune Diseases) ได้อีกด้วย ตัวยามีผลข้างเคียงบางอย่างที่ค่อนข้างรุนแรงจึงจำเป็นต้องปรึกษาแพทย์ก่อนใช้ยา และต้องให้แพทย์เป็นผู้สั่งยาให้เท่านั้น
ชื่อการค้า (Brand name หรือ Trade name) แล้วแต่บริษัทที่ผลิตจะตั้ง ชื่อนี้ผู้บริโภคจำเป็นต้องระวัง เพราะหลายครั้งที่กินยาต่างชื่อการค้า แต่เป็นยาชื่อสามัญเดียวกัน อาจได้รับยาซ้ำซ้อน จนเกิดพิษจากยาได้
ชื่อสามัญ (Generic name หรือ Officail name) ชื่อนี้เป็นชื่อที่เป็นข้อบังคับทางกฎหมาย เป็นชื่อสากลของยา ซึ่งแสดงถึงสารออกฤทธิ์ในผลิตภัณฑ์ยา โดยทั่วไปมักจะเรียกเป็นชื่อเรียกมาตรฐานที่องค์กรอนามัยโลกกำหนด
ชื่อทางเคมี (Chemical names) เป็นชื่อทางวิทยาศาสตร์ที่มักตั้งตามโครงสร้างเคมีของยา
ยาไดฟลูคอร์โทโลน (Diflucortolone หรือ Diflucortolone valerate) เป็นสารประเภทคอร์ติโคสเตียรอยด์ (Corticosteriod) มีรูปแบบผลิตภัณฑ์เป็นยาทาภายนอกในรูปแบบยาครีมและขี้ผึ้ง รู้จักกันในชื่อการค้าว่า Nerisone ยาไดฟลูคอร์โทโลนจะกดการอักเสบและการแพ้ของผิวหนังเช่น อาการแสบคัน อาการปวด รวมถึงช่วยป้องกันมิให้พื้นที่การอักเสบบนผิวหนังขยายออกเป็นบริเวณกว้างอีกด้วย ตัวยาสามารถแทรกซึมผ่านผิวหนังและกระจายไปสู่เนื้อเยื่อของอวัยวะในร่างกายได้ทั้งนี้ขึ้นกับปริมาณยาที่ทาลงบนผิวหนัง, พื้นที่ของผิวหนังที่มีการทายา, ระยะเวลาที่ผิวหนังสัมผัสยา, รวมถึงส่วนประกอบในสูตรตำรับยาก็มีผลต่อการดูดซึมตัวยาดังกล่าว ร่างกายต้องใช้เวลาประมาณ 4 – 5 ชั่วโมงเพื่อกำจัดยานี้ในกระแสเลือดทิ้งไปกับปัสสาวะและอุจจาระ
เกิดจากเชื้อรากลุ่มเดอร์มาโตไฟต์ (Dermatophytes) สามารถติดต่อได้ง่าย หากไปสัมผัสกับคนที่เป็นโรคนี้ หรือไปใช้ของใช้ของคนที่เป็นโรคนี้ก็มีโอกาสติดโรคมาได้ สัตว์เลี้ยงในบ้านอย่างสุนัข แมว ก็อาจนำโรคนี้มาให้ได้ เพราะคนที่เลี้ยงมักจะคลุกคลีกอดอุ้มสัตว์เลี้ยงเหล่านี้เป็นเรื่องปกติ บางทีไปรับมาจากร้านตัดผม ร้านเสริมสวยโดยไม่รู้ตัวก็มี เนื่องจากติดต่อได้ง่ายจึงพบ โรคกลาก ได้ในคนทุกเพศทุกวัย แต่จะพบบ่อยในเด็ก คนที่มีเหงื่อออกมาก หรือผิวหนังอับชื้นง่าย มากกว่ากลุ่มอื่น
ยาเทอร์บินาฟีน (Terbinafine) เป็นยาต่อต้านเชื้อรา ทางคลินิกนำมารักษาการติดเชื้อราตามร่างกายเช่น หนังศีรษะ ผิวหนังตามร่างกาย ที่ขาหนีบ เท้า นิ้ว เล็บมือ เล็บเท้า ผู้ที่จะสั่งจ่ายยานี้ควรต้องเป็นแพทย์ผู้รักษาเท่านั้น
รูปแบบยาแผนปัจจุบันของยาเทอร์บินาฟีนจะเป็นยาชนิดรับประทานและยาทาเฉพาะที่ เมื่อรับประทานตัวยาสามารถถูกดูดซึมจากระบบทางเดินอาหารและกระจายตัวเข้าสู่กระแสเลือดได้ประมาณ 40% โดยประมาณ และจะเข้าจับกับพลาสมาโปรตีนได้มากกว่า 99% ตับจะเป็นอวัยวะที่คอยทำลายโครงสร้างของยานี้อย่างต่อเนื่อง ร่างกายต้องใช้เวลาประมาณ 7 – 36 ชั่วโมงในการกำจัดยานี้ออกจากกระแสเลือด 50% โดยผ่านทิ้งไปกับปัสสาวะ
